Τη μία μέρα τους ζητάμε να φύγουμε από την παιδική χαρά και μας πιάνουν το χέρι χαιρετώντας τους φίλους τους και την άλλη τους ζητάμε να στρώσουν το κρεβάτι τους και μας απαντούν με νεύρα “δεν θα μου πεις εσύ τι να κάνω” ή “δεν είσαι το αφεντικό μου”! Κι ενώ θέλεις με όλη σου τη ψυχή να πεις “είμαι η μαμά σου και θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ” θυμόμαστε με τόση αγάπη τα μικρά χεράκια τους να μας κρατούν το χέρι και να μας κοιτάζουν με θαυμασμό κάθε φορά που ζητούσαμε κάτι, που ξαφνικά σταματάμε και αναρωτιόμαστε “πώς θα περάσει η εφηβεία χωρίς νεύρα;”. Σύμφωνα με τη γιατρό Siggie Cohen, ειδική στην ανάπτυξη των παιδιών, όταν τα παιδιά μας λένε “δεν θα μου πεις εσύ τι να κάνω” είναι ο τρόπος που τους να μας πουν ουσιαστικά “δεν μου αρέσει κάθε φορά που μου λες τι να κάνω”. Η συμβουλή της είναι να μην τσακωθούμε και να μην αντιδράσουμε με ένταση. Αντίθετα προτείνει να βοηθήσουμε το παιδί να καταλάβει την κατάσταση. Αυτό που καλό είναι να λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις με ηρεμία είναι: “Είμαι ο γονιός σου και έχω περισσότερες ευθύνες από εσένα. Ναι, μερικές φορές σου λέω τι να κάνεις, αλλά όχι πάντα. Είμαι υπεύθυνη για σένα, αυτό σημαίνει ότι σε φροντίζω. Κι αυτό είναι καλό. Ας δούμε εσύ τι ευθύνες έχεις, σε τι μπορείς να είσαι το αφεντικό”, λέει εννοώντας να του υπενθυμίσουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του!
Δες το απόσπασμα:
“Δεν θα μου πεις τι να κάνω!”: Τι απαντάμε στα παιδιά προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας;
