Ο Τζον Γουίλιαμς, λογοτέχνης αδικημένος από την αμερικανική λογοτεχνία, παρουσιάζει τις πρώτες του γραφές με το βιβλίο “Μόνο η νύχτα”. Στο βιβλίο αυτό, παρακολουθούμε την ιστορία του Άρθουρ, ενός νεαρού που ζει απομονωμένος σε ένα ξενοδοχείο. Μέσα από την εσωτερική του αναζήτηση, αντιμετωπίζει τη μοναξιά και τους εσωτερικούς του φόβους. Αυτό αντανακλά και την δική του πραγματική εμπειρία, όταν αντιμετώπισε την κριτική και τα πυρά από συναδέλφους και κριτικούς για τα έργα του. Η μοναξιά, η αναζήτηση της αλήθειας και η δυσκολία να αντεπεξέλθεις σε ένα απαιτητικό περιβάλλον είναι βασικά θέματα που εξερευνάται μέσα από το βιβλίο.
Ο Τζον Γουίλιαμς, παρότι δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, αναγνωρίζει τον εαυτό του στον Άρθουρ και τον πρωταγωνιστή του “Μόνο η νύχτα”. Κάθε φορά που προσπαθεί να υπερνικήσει τους φόβους και τα τραύματά του, αντιλαμβάνεται ακόμα περισσότερο τον εγκλωβισμό του. Η μοναξιά είναι η κεντρική θέση στη συνείδηση του, καθώς αισθάνεται περισσότερο μόνος σε ένα εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον.
Ο Γουίλιαμς επιδίδεται σε λεπτομερείς περιγραφές των εσωτερικών χώρων, παρόμοιες με αυτές που συναντάμε στα έργα του Τσαρλς Ντίκενς και του Χένρι Τζέιμς. Αυτές οι περιγραφές συμβάλλουν στην ανάδειξη του εμβριθούς εσωτερικού κόσμου των χαρακτήρων.
Συνοψίζοντας, το “Μόνο η νύχτα” αποτελεί την αρχή μιας λογοτεχνικής πορείας για τον Τζον Γουίλιαμς. Το βιβλίο εξερευνά θέματα όπως η μοναξιά, η αλλοτρίωση και η αναζήτηση της αλήθειας. Ο συγγραφέας εμπλουτίζει τις γραφές του με λυρικές εξάρσεις, παραπέμποντας σε κλασικά έργα. Παρά τη σωματική αίσθηση που δημιουργείται στα έργα του, ο κεντρικός πόνος που αντιλαμβάνεται ο πρωταγωνιστής είναι η απουσία της αγάπης.
