Στην αλαζονική γαλαξία της ύπαρξης, οι άνθρωποι καλλιεργούν μια μοναδική δύναμη, έναν δάκτυλο θεαματικών σκέψεων. Ένα εργαλείο, ένα όπλο, ένα μπαλσάμι – οι σκέψεις είναι ευέλικτες, εξασκώντας την ικανότητα να μας εξυψώσουν ή να μας βυθίσουν σε αβύσσους απελπισίας. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι συχνά ασχολούνταν με τη φύση των σκέψεων, την ισχύ τους και τις παγίδες τους. “Μπορούν οι σκέψεις να σε αρρωστήσουν; Τότε μπορούν να σε θεραπεύσουν…” – αυτή η δήλωση δεν είναι απλώς μια πρόταση, αλλά μια φιλοσοφική έρευνα της ανθρώπινης ψυχής. Η ασθένεια της σκέψης.
Πριν από την άφιξη της σύγχρονης ιατρικής, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί πίστευαν πως οι νόσοι του σώματος ξεκινούσαν από το μυαλό. Οι σκέψεις, όταν είναι φορτισμένες αρνητικά, με φόβο ή δυσαρέσκεια, μπορεί να εκδηλωθούν με σωματικά συμπτώματα. Όπως μια σταγόνα δηλητηρίου σε μια καθαρή λίμνη, μια μόνο επιβλαβής σκέψη μπορεί να διαποτίσει τη συνείδησή μας, επηρεάζοντας την ψυχική, συναισθηματική και, τελικά, τη σωματική μας ευεξία. Αυτή η προσέγγιση δεν αφορά απλά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Η ασθένεια που προκαλείται από τις σκέψεις αντανακλά μια βαθύτερη ανισορροπία, μια ανισορροπία στον εσωτερικό μας κόσμο. Όταν είμαστε αιχμάλωτοι των ανησυχιών μας, αλυσοδεμένοι στις ενοχές μας ή φορτωμένοι με τις ανασφάλειές μας, βρισκόμαστε σε αντίθεση με την ίδια μας την ουσία. Και αυτή η εσωτερική διαμάχη, αυτή η δύναμη, εκδηλώνεται ως ασθένεια. Η θεραπευτική ισχύς της συνείδησης.
Αν οι σκέψεις μπορούν να μας προξενήσουν πόνο, τότε σίγουρα έχουν την ικανότητα να μας θεραπεύσουν. Η ίδια λίμνη που δηλητηριάστηκε μπορεί να καθαριστεί. Ακριβώς όπως μια μεμονωμένη αρνητική σκέψη μπορεί να κυριαρχήσει στον νου μας, μια μόνο θετική, ελπιδοφόρα ή στοργική σκέψη μπορεί να αποτελέσει αντίδοτο. Οι Στωικοί φιλόσοφοι πίστευαν στην ισχύ της λογικής και στον έλεγχο του νου. Υπέθεταν ότι τα εξωτερικά γεγονότα δεν είναι υπό τον έλεγχό μας, αλλά οι αντιδράσεις μας, οι σκέψεις μας για αυτά, είναι. Συνειδητοποιώντας τις σκέψεις μας, επιλέγοντας την ελπίδα αντί της απελπισίας, την αγάπη αντί της θυμούμενης αγανάκτησης και την αποδοχή αντί της αντίστασης, μπορούμε να ευθυγραμμίσουμε τον εαυτό μας με θεραπευτικές ενέργειες. Αυτή η φιλοσοφία δεν απομειώνει τη σημασία της ιατρικής επιστήμης αλλά αναδεικνύει τον ρόλο του νου στη θεραπεία. Το φαινόμενο του εικονικού φαρμάκου, ένα φαινόμενο υποστηριζόμενο από καλή βάση στην ιατρική, αποδεικνύει την ισχύ της πίστης και της σκέψης στη διαδικασία θεραπείας. Ο χορός της δύναμης και της αδυναμίας.
Στο εκθαμβωτικό παίγνιο της ύπαρξης, η διχόνοια καθορίζει. Νύχτα και μέρα, χαρά και λύπη, αρρώστια και υγεία – αυτές οι δυαδικότητες είναι απλώς διαφορετικές πλευρές της ίδιας νομισματικής μονάδας. Οι σκέψεις, με τη δύναμή τους, ανακατεύονται με αυτήν την δυλιοτότητα. Είναι ο γέφυρα που συνδέει τον εσωτερικό μας κόσμο με την εξωτερική μας πραγματικότητα. Στην Μπαγκαβάντ Γκίτα, ένας σεβαστός φιλοσοφικός υμνητής, ο Λόρδος Κρίσνα μιλά για το μυαλό ως φίλο και ως εχθρό. Όταν ελέγχεται, γίνεται σύμμαχος που μας οδηγεί στην ευεξία και τη φώτιση. Αλλά όταν δεν ελέγχεται, γίνεται εχθρός, οδηγώντας μας σε μονοπάτια σκότους και αρρώστιας. Μια προσέγγιση που χαράσσει τον δρόμο.
Η φιλοσοφία της σκέψης μας μας καλεί να αναγνωρίσουμε την δυαλική της φύση. Μας καλεί να γίνουμε συνειδητοί αρχιτέκτονες της ψυχής μας, δημιουργώντας κτίσματα ευεξίας και θετικότητας. Γιατί αν ο νους έχει τη δύναμη να αρρωσταίνει, σίγουρα κρατά το κλειδί και για τη θεραπεία. Όσο ταξιδεύουμε στον δρόμο της ζωής, ας θυμόμαστε ότι οι σκέψεις μας είναι τόσο η πυξίδα όσο και ο ορίζοντάς μας, καθοδηγώντας μας μέσα από τις καταιγίδες και οδηγώντας μας στις ακτές της ευεξίας.
