Ωστόσο, πολλοί ασθενείς συγχέουν τους όρους “ίλιγγος” και “ζάλη”. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτά δεν είναι πάθησεις αλλά συμπτώματα. Ο ίλιγγος είναι το αίσθημα περιστροφής του εαυτού μας ή του περιβάλλοντος. Από την άλλη πλευρά, η ζάλη είναι ένα πιο αόριστο συμπτώμα που μπορεί να περιλαμβάνει και άλλα συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία, απάθεια και τάση για λιποθυμία.
Σύμφωνα με μελέτες, το λιγότερο ένας στους πέντε άνθρωπους έχει παρουσιάσει έστω μία κρίση ίλιγγου. Και οι δύο φύλες επηρεάζονται, αλλά εμφανίζεται ελαφρά συχνότερα στις γυναίκες και συνήθως επηρεάζει τα άτομα μεσαίας και μεγάλης ηλικίας. Ο ίλιγγος διακρίνεται σε περιφερικό και κεντρικό. Ο περιφερικός ίλιγγος συμπεριλαμβάνει έντονα συμπτώματα όπως εμετούς, ναυτία, πιθανή βαρηκοΐα, εμβοές και αστάθεια. Αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος ίλιγγου. Από την άλλη πλευρά, ο κεντρικός ίλιγγος είναι πιο ήπιος και συνοδεύεται από πολλά άλλα συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος, απάθεια, αδυναμία του σώματος και δυσκολία στην ομιλία.
Για την ακριβή διάγνωση και αντιμετώπιση αυτών των συμπτωμάτων, είναι σημαντικό να λάβει ο ειδικός γρήγορα και λεπτομερές ιστορικό από τον ασθενή. Θα πρέπει να γίνει έλεγχος της χρονικής διάρκειας των επεισοδίων. Στη συνέχεια, με κλινική εξέταση διερευνούνται πιθανά συνοδά συμπτώματα όπως νυσταγμός, βαρηκοΐα και νευρολογικές διαταραχές. Ενδέχεται να απαιτηθεί επιπλέον εργαστηριακή και νευροωτολογική αξιολόγηση, καθώς και συνεργασία με άλλους ειδικούς.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο ίλιγγος συνήθως οφείλεται σε μη σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι ασθενείς πρέπει να συνεργαστούν με τον γιατρό τους για να βρεθεί η αιτία του ίλιγγου και να αντιμετωπιστεί σωστά η κατάστασή τους.
Καταλήγοντας, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις διαφορές μεταξύ ίλιγγου και ζάλης και να δώσουμε την ανάλογη προσοχή στα συμπτώματα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων υγείας.
Πηγή
