Αισθανόμαστε όλοι την παρουσία της βίας στη ζωή μας. Συνήθως τα θύματα είναι οι γυναίκες σε μια σχέση. Η βία αυτή μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορες μορφές, όπως ψυχολογική, λεκτική, οικονομική και σωματική, και μπορεί να φτάσει μέχρι την αφαίρεση ζωής. Κάθε χρόνο, σύμφωνα με ένα ντοκιμαντέρ, περίπου 30.000 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους από τους συντρόφους τους. Η Coco Schrijber σε αυτό το ντοκιμαντέρ τοποθετεί την κάμερα της μπροστά σε τρεις γυναίκες που επέζησαν από κακοποιητικές σχέσεις με τον τρόπο που εξαρτάται η επιβίωσή τους από την βίαιη λύση τους προηγούμενου εταίρους τους. Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να αποκαλύψει ότι αυτή η βία είναι ένα διεθνές φαινόμενο που εξακολουθεί να ταλανίζει ακόμη και τις δυτικές κοινωνίες. Οι Laura, Rachel και Rosalba θα μιλήσουν μπροστά στην κάμερα της Coco Schrijber και θα μας μεταφέρουν την ιστορία τους και το πώς μέσω της βίας κατάφεραν να επιβιώσουν. Επίσης, μια ανώνυμη γυναίκα θα μοιραστεί τις εμπειρίες της στο ντοκιμαντέρ, καθώς συνεχίζει να υφίσταται κακοποίηση. Από το ντοκιμαντέρ, λείπουν οι γυναικείες φωνές που δεν έφτασαν στο σημείο του φόνου. Ενδεχομένως, αυτή η απουσία να οφείλεται στο ότι η σκηνοθέτης θέλησε να τονίσει το θέμα του θυμού και της οργής των γυναικών. Μιας και, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της, ο αριθμός των γυναικών που σκοτώνονται σε κακοποιητικές σχέσεις φαίνεται να παραμένει περίπου στα ίδια επί δεκαετίες. Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι οι κοινωνίες έχουν αποδεχτεί αυτούς τους φόνους. Για αυτόν τον λόγο, της κέντρισε το ενδιαφέρον η ιστορία των Laura, Rachel και Rosalba που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Ένα θέμα που πρέπει να αναδειχθεί είναι η γυναικεία αφωνία στην τέχνη. Οι Guerrilla Girls, μια γνωστή ομάδα φεμινίστριες καλλιτέχνιδες, καταγγέλλουν την έλλειψη εκπροσώπησης των γυναικών στην τέχνη εδώ και αρκετά χρόνια. Στο ντοκιμαντέρ, η Coco Schrijber επικεντρώνεται στον πίνακα “Holofernes Beheading” της Artemisia Gentilesch, μιας γυναίκας καλλιτέχνιδας που ζούσε στον 17ο αιώνα. Η Gentilesch έπεσε θύμα βιασμού από τον δάσκαλό της και ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα για να εκφράσει την εκδίκηση που δεν μπόρεσε να πάρει. Αυτή η γυναικεία φωνή αποτελεί έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Στις 25 Νοεμβρίου, επίσης, τιμούμε τη μνήμη των αδερφών Μιραμπάλ, τέσσερις Δομινικανές γυναίκες που ίδρυσαν το κίνημα της 14ης Ιουνίου για να αντισταθούν στον δικτάτορα Ραφαέλ Τρουχίγιο. Οι τρεις από τις τέσσερις αδελφές σκοτώθηκαν σε αυτή την μάχη, αλλά η αντίστασή τους είναι ένα σύμβολο αγώνα και οργής. Η ημέρα της 25ης Νοεμβρίου έχει θεσμοθετηθεί από τον ΟΗΕ για να τιμηθεί η μνήμη τους. Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, μαζί με συζητήσεις με ειδικούς στο θέμα.
