Πόσες φορές αποφεύγεις να εκφραστείς με τον τρόπο που επιθυμείς, φοβούμενος την αντίδραση των γύρω σου; Πόσες φορές απορρίπτεις ένα όνειρο επειδή δεν ταιριάζει με τα κοινωνικά πρότυπα που σου έχουν επιβληθεί; Πόσες φορές είσαι αναγκασμένος να προσαρμόζεσαι στις γνώμες και τις απόψεις των άλλων; Πόσες στιγμές σπατάλησες για να γίνεις αποδεκτός και για να αρέσεις;
Έχουμε μεγαλώσει με την ιδέα ότι πρέπει να τραβάμε το βλέμμα της γειτονιάς μας. Αφιερώνουμε ώρες, μέρες και χρόνια με φόβο το τι θα πουν οι άλλοι. Ζούμε για να αρέσουμε στους άλλους, αγνοώντας αν πραγματικά αρέσουμε στον εαυτό μας. Βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ανασφάλειες, ντροπές και φόβους. Υπάρχουμε μέσα στην προσπάθεια να είμαστε αποδεκτοί. Φοβόμαστε να εκφραστούμε ως εμείς οι ίδιοι και καταλήγουμε να υπάρχουμε χωρίς να ζούμε πραγματικά.
Δεν ήρθαμε εδώ για να είμαστε παράδειγμα για τους άλλους, ούτε για να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε όλους γύρω μας. Ήρθαμε εδώ για να είμαστε παράδειγμα για τον εαυτό μας, για να εκφράσουμε τη διαφορετικότητά μας, για να αρέσουμε σε εμάς. Ήρθαμε εδώ για να γίνουμε κάθε μέρα περισσότερο εμείς οι ίδιοι, για να απελευθερώνουμε τον εαυτό μας. Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να ζούμε ελεύθερα, αλλά τελικά έχουμε γίνει σκλάβοι των απόψεων, των προτύπων και των προσδοκιών.
Ήρθε η ώρα να ξεφορτωθούμε τον ιμάντα της καλής συμπεριφοράς και να ζήσουμε τη ζωή που επιθυμούμε, απαλλαγμένοι από προτάσεις και υποδείξεις. Να ελευθερωθούμε από τις γνώμες των άλλων που, αν τα σκεφτούμε προσεκτικά, έχουν ελάχιστη σημασία για τη ζωή μας. Ας μην κρίνουμε και ας μην ανησυχούμε για την κριτική. Ας ζήσουμε για τον εαυτό μας, πάντα σεβόμενοι τα όρια και τα δικαιώματα των άλλων, ας εκπληρώσουμε τον σκοπό μας και, πάνω από όλα, ας απολαύσουμε την ελευθερία. Ψυχική και πνευματική ελευθερία.
Ήρθε η ώρα να απομακρυνθούμε από τις απόψεις των άλλων. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε για λίγο και να ακούσουμε τη φωνή μας. Ήρθε η ώρα να δώσουμε χώρο στις επιθυμίες μας. Ήρθε η ώρα να απελευθερωθούμε.
