Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από αγαπημένα πρόσωπα σου σκέψου πώς περίμενες περισσότερα από όσα είχαν σκοπό να σου δώσουν. Ίσως το είχες προβλέψει, ίσως το ήξερες, αλλά παρ’ όλα αυτά ελπίζεις. Μην αποδίδεις ευθύνες σε κανέναν για τις προσδοκίες που δημιούργησες. Σκέψου πόσες φορές έχει συμβεί αυτό; Μην περιμένεις πλέον. Την επόμενη φορά, κοίτα την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι. Κοίτα τους ανθρώπους γύρω σου βάσει του πόσο επιθυμούν να είναι μέρος της ζωής σου και όχι βάσει του πόσο εσύ θα ήθελες να είναι. Είσαι εσύ αυτός που πρέπει να αποφασίσεις τι θέλεις: τι προσδοκάς και τι όχι, τι ζωή θες να ζήσεις και με ποιους. Όταν κάποιος σου δείχνει ότι είσαι η τελευταία επιλογή του, δεν μπορείς να παραμένεις με την ελπίδα να καταλάβεις μια πιο σημαντική θέση στη ζωή του. Είτε μένεις και συμβιβάζεσαι με τη θέση που σου έχει δοθεί, είτε φεύγεις. Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από αγαπημένα πρόσωπα που θεωρούσες ότι είναι σημαντικά στη ζωή σου, θυμήσου ότι είναι εσύ αυτός που τους επέλεξες ή τουλάχιστον τους έδωσες σημαντική θέση στη ζωή σου. Ίσως να θεωρήσεις ότι είναι έλλειψη κοινωνικότητας ή αναισθησία να αποχωρήσεις. Ωστόσο, σκέψου ότι είναι έλλειψη σεβασμού προς τον εαυτό σου να θέλεις να είσαι μέρος στη ζωή ανθρώπων που σταθερά σου δείχνουν ότι δεν σε επιθυμούν στη δική τους ζωή. Όταν οι ανάγκες και οι κρίσεις των ανθρώπων διαφέρουν, πρέπει να επιλέξεις τι θες και με ποιους θες να βρίσκεσαι στη ζωή σου. Δεν πρέπει να μείνουμε απλά στο να αναρωτιόμαστε αν έχουμε δίκιο ή όχι να απογοητευτούμε από τους ανθρώπους στη ζωή μας. Πρέπει να αναλογιστούμε τα συναισθήματα μας. Η απογοήτευση είναι ένα αίσθημα. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε με αυτό το αίσθημα.
Θα ήταν χρήσιμο να μας κινητοποιήσει ώστε να δούμε τα λάθη που κάνουμε στις επιλογές μας ή στον τρόπο που αντιδρούμε και αντιλαμβανόμαστε αυτές τις επιλογές μας. Για να γίνεις μέρος της ζωής μου, πρέπει να το επιθυμείς. Όσο κι αν ελπίζω και ονειρεύομαι, αν δεν υπάρχει αμοιβαία αίσθηση, θα απογοητευτούμε για άλλη μια φορά από τους ανθρώπους γύρω μας… από αυτούς που θεωρούσαμε σημαντικούς και πίστευαμε πως αποτελούν μέρος της ζωής μας και εμείς μέρος της δικής τους ζωής… Να θυμόμαστε πάντα ότι δεν μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, απογοητευόμαστε από τις προσδοκίες που έχουμε γι’ αυτούς.
