Το ρόλος της μητρότητας έχει αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και πλέον είναι καιρός να αποχαιρετήσουμε τις παλιές ενοχές και προσδοκίες για την «τέλεια μαμά». Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Family Theory and Review» αποκάλυψε πέντε κανόνες που πρέπει να καταργηθούν και να ανοίξουμε τα μάτια μας σε έναν πιο ρεαλιστικό και ελεύθερο τρόπο να αντιμετωπίσουμε τη μητρότητα.
Κανόνας #1: Η «ιδανική μητέρα»
Ο παλιός κανόνας υπαινίσσεται ότι μια μητέρα πρέπει να είναι παρούσα σε κάθε στιγμή της ζωής του παιδιού της και να γνωρίζει ακριβώς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία τέλεια μητέρα και οι γονείς πρέπει να κάνουν τις επιλογές που τους ταιριάζουν καλύτερα στις μοναδικές τους ανάγκες και συνθήκες ζωής. Η απόκλιση από τους κοινωνικούς κανόνες της τελειομανίας δεν είναι αποτυχία, αλλά απελευθέρωση.
Κανόνας #2: Η ανάπτυξη του παιδιού
Ο δεύτερος κανόνας προσδιορίζει ότι η μητέρα πρέπει να γνωρίζει πώς να περιβάλλει το παιδί της με ένα περιβάλλον φροντίδας που θα ευνοεί τη σωστή ανάπτυξή του. Ο θηλασμός, για παράδειγμα, θεωρείται σημαντικός για την υγεία του παιδιού, αλλά δεν είναι υποχρεωτικός για όλες τις μητέρες. Οι μητέρες πρέπει να ακολουθήσουν τις επιλογές τους και να μην αισθάνονται ένοχες για τις προτιμήσεις τους.
Κανόνας #3: Η εργαζόμενη μητέρα
Ο τρίτος κανόνας αφορά την πίεση που δέχονται οι εργαζόμενες μητέρες. Από τη μία πλευρά, αναμένεται να επιμελούνται την οικογένεια τους με περισσότερη προσήλωση, ενώ από την άλλη πλευρά μπορεί να γίνουν αντικείμενο κριτικής ως απρόσηλητες εργαζόμενες. Οι γονείς πρέπει να βρουν την ισορροπία που ταιριάζει στην προσωπική τους κατάσταση και να μην αισθάνονται άχρηστοι γιατί δεν μπορούν να επιτύχουν και τα δύο.
Κανόνας #4: Ο εξωτερικός κόσμος
Οι μητέρες συχνά παρατηρούνται, κρίνονται και υπονομεύονται από τους γύρω τους. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε όλες τις προσδοκίες των άλλων και ότι οι προσωπικές επιλογές μας δεν χρειάζεται να δικαιολογηθούν.
Κανόνας #5: Η «ευτυχισμένη μαμά»
Ο τελευταίος κανόνας αναφέρεται σε μια ακόμη ιδανική προσδοκία για την «ευτυχισμένη μητέρα». Η μητρότητα είναι μια εμπειρία γεμάτη αντιφατικά συναισθήματα και εξάντληση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε παράπονο της μητέρας πρέπει να απορρίπτεται. Πρέπει να αποδεχτούμε και να σεβαστούμε τα διάφορα συναισθήματα που προκαλεί η μητρότητα και να βοηθήσουμε τις μητέρες που νιώθουν δυσκολίες.
Συμπερασματικά, οι μητέρες δεν πρέπει να αισθάνονται υποχρεωμένες να πληρούν τις προδιαγραφές της «τέλειας μαμάς». Η ευτυχία και η ευημερία των παιδιών μας δεν απαιτεί τελειότητα, αλλά αγάπη, στήριξη και προσαρμογή στις μοναδικές μας ανάγκες και δυνατότητες. Ας αφήσουμε πίσω μας τις προσδοκίες και ας επικεντρωθούμε στην πραγματική εμπειρία της μητρότητας, με όλες τις ευτυχίες και τις δυσκολίες που μας φέρνει.
