Η γκρίνια είναι ένα συναισθηματικό μέσο που τα παιδιά χρησιμοποιούν για να εκφράσουν δυσαρέσκεια, αλλά και για να φέρουν πιο κοντά την προσοχή των γονιών τους όταν αισθάνονται ανασφαλή. Όμως, η γκρίνια μπορεί να εξαντλήσει τόσο το παιδί όσο και τους γονείς του, αφήνοντας μια αρνητική αύρα γύρω από την οικογένεια. Ένας τρόπος για να αλλάξει αυτό το πράγμα είναι να εστιάσουμε στη θετική σκέψη και την ευγνωμοσύνη.
Όταν ο γιος μου ήταν 6 χρονών, η γκρίνια του προκαλούσε συχνά εκνευρισμό και στέρηση χαράς. Αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα να του δείξω ότι η γκρίνια δεν είναι ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί και ότι η θετική σκέψη μπορεί να ξεπεράσει αυτό το αρνητικό συναίσθημα.
Αναπολώντας την ταινία “Τα Μυαλά Που Κουβαλάς”, εντόπισα μια χρήσιμη μάθηση από τον ήρωα της ταινίας, την 11χρονη Ράιλι. Στο μυαλό της, είχε ένα νησί γεμάτο συναισθήματα, τα οποία συνδεόντουσαν με τον εγκέφαλο της μέσω γεφύρων. Σκέφτηκα ότι ο γιος μου είχε χτίσει ένα παρόμοιο νησί, ένα νησί γκρίνιας με μία πολύ ισχυρή γέφυρα που δεν μπορούσε να γκρεμιστεί. Έτσι, μπήκα στη θέση της Ράιλι και συνέθεσα μια ιστορία για τον γιο μου.
“Κάθε φορά που κάνουμε κάτι ξανά και ξανά, χτίζουμε μία γέφυρα στο μυαλό μας. Και αυτή η γέφυρα γίνεται ολοένα και πιο ανθεκτική με κάθε επανάληψη. Όταν με φιλάς κάθε πρωί, η γέφυρα των φιλιών μας γίνεται ακόμα πιο δυνατή. Όμως, κάθε φορά που γκρινιάζεις, η γέφυρα της γκρίνιας γίνεται ακόμα πιο ισχυρή. Μπορούμε, όμως, να γκρεμίσουμε μια γέφυρα απλά σταματώντας να κάνουμε αυτό που την δυναμώνει! Θέλεις να γκρεμίσουμε μαζί τη γέφυρα της γκρίνιας; Κι εγώ, όταν ήμουν μικρή, είχα μια γέφυρα γκρίνιας και την γκρέμισα μαζί με τη μαμά μου! Καθώς μεγάλωνα, η γέφυρα της χαράς έπαιρνε τη θέση της γέφυρας της γκρίνιας. Κάθε φορά που θα γκρινιάζεις, θα λέμε μαζί κάτι για το οποίο νιώθουμε χαρούμενοι! Έτσι, θα δυναμώνουμε τη γέφυρα της χαράς. Αν, για παράδειγμα, πεις ότι δεν θέλεις να πάμε για ύπνο, θα απαντάμε “αλλά έχω ένα πολύ όμορφο κρεβάτι που είναι ζεστό και κοιμάμαι τέλεια σε αυτό!”.”
Με αυτή την ιστορία, ο γιος μου ήρθε σε επαφή με τον αρνητικό τρόπο σκέψης που χτίζει η γκρίνια και κατάλαβε πώς μπορεί να την αντιμετωπίσει. Μαζί, εκτιμήσαμε τη σημασία της ευγνωμοσύνης και της θετικής σκέψης για να διώξουμε τη γκρίνια και να φέρουμε χαρά στη ζωή μας. Μέσα από την κατανόηση και την πρακτική της ευγνωμοσύνης, η οικογένειά μας ενισχύθηκε και η αρνητική ενέργεια αντικαταστάθηκε από θετική.
Ας μάθουμε να εστιάζουμε σε αυτό που μας κάνει χαρούμενους και να αποφεύγουμε την αρνητική σκέψη. Ας οικοδομήσουμε γέφυρες της χαράς και ας γκρεμίσουμε τις γέφυρες της γκρίνιας. Ας διδάξουμε τα παιδιά μας την ευγνωμοσύνη και τη θετική σκέψη, καθώς αυτές οι δυνατότητες μας φέρνουν κοντά στη χαρά και την ευτυχία.
