Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που κρατάμε μέσα μας μπορούν να μας πλήξουν και να ξεσπάσουν ως ανεξέλεγκτες καταστροφές. Αλλά είναι αρκετά ανόητο να πιστεύουμε ότι αυτά τα συναισθήματα θα εξαφανιστούν απλά αγνοώντας τα. Τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται παραμένουν ζωντανά μέσα μας και μας ταλαιπωρούν. Στην πορεία, θα βρουν έναν τρόπο να ξεσπάσουν, αναζητώντας εκδίκηση. Όμως, ο κόστος που θα πληρώσουμε τότε θα είναι υπερβολικά υψηλός. Το ξέσπασμα θα είναι άνευ έλεγχο, και ακόμα και εμείς οι ίδιοι δε θα αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι αδιάντροπη.
Συνεπώς, ας μην πνίγουμε τα συναισθήματά μας. Ας βρούμε τη στιγμή να τα απελευθερώσουμε και να μην τους επιτρέπουμε να καθορίσουν την άπληστη ώρα της επιστροφής τους. Ας κλαίμε δυνατά, ας θρηνήσουμε και ας φωνάξουμε. Ας καθαρίσουμε την ψυχή μας. Ας μιλήσουμε και ας εξηγηθούμε. Ας δείξουμε το θάρρος να αποκαλύψουμε τα συναισθήματά μας.
Όμως, αυτός ο τολμηρός δρόμος δεν είναι εύκολος. Απαιτεί αυθεντικότητα και αυτοσυνειδησία. Ζητά από εμάς να είμαστε ευάλωτοι, να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να ανταπεξέλθουμε σε αυτές. Απαιτεί υπομονή και επιμονή. Μπορεί να είναι άβολο να δείξουμε τα εσωτερικά μας συναισθήματα, αλλά είναι απολύτως απαραίτητο για την ευεξία μας. Όταν επιτρέπουμε στα συναισθήματα μας να απελευθερωθούν, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ελευθερωθεί και να ανακάλυψεi νέα βάθη και δυναμικές.
Ας αποφύγουμε την παγίδα της σιωπής και ας δώσουμε στα συναισθήματά μας τον αναπνευστικό χώρο που χρειάζονται. Ας υποδεχτούμε αυτό το ταξίδι προς την αυθεντικότητα και εξιλέωση. Ας μην φοβηθούμε να είμαστε αληθινοί, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να απολαύσουμε μια ζωή που είναι γεμάτη μεν ανατροπές, αλλά επίσης γεμάτη ελπίδα και ευτυχία.
